I wanna be sedated

Θεωρώ περιττό να κάτσω και να κάνω σχολιασμό για τη νέα κυβέρνηση που προέκυψε για τη χώρα και η οποία καλείται να υλοποιήσει μια εξαιρετικά περίπλοκη και σαφώς οδυνηρή για τους πολίτες συμφωνία μεταξύ των 17 της Ευρωζώνης και του ΔΝΤ. Νομίζω ότι πολύ σύντομα θα είμαστε σε θέση να αξιολογήσουμε το εργό της κι εκεί να φανεί αν όσοι ανησυχούμε έχουμε δίκιο ή αν όσοι αισιοδοξούν θα δικαιωθούν. "Hope for the best, expect the worst", που λέει και ο Μελ Μπρουκς.

Στην παρούσα φάση θα ήθελα να κάνω μια αποτίμηση των γεγονότων που μας έφεραν ως εδώ και να εκτιμήσω τι εισέπραξε ο πολιτικός κόσμος από τις εξελίξεις. Για να το πω απλά, ποιος έχασε, ποιος κέρδισε. Εντάξει, εμείς οι πολίτες είμαστε χαμένοι για χαμένοι, ωστόσο, τα κόμματα θεωρώ ότι έχει ενδιαφέρον να δούμε τι εισπράττουν απ' όλη αυτή την ιστορία. Λέω μάλιστα να το κάνω αλαβανικά (1, 2, 3, κλπ).

1. ΠΑΣΟΚ: ο μεγάλος χαμένος της υπόθεσης. Και έχασε δύο χρόνια διακυβέρνησης που -θεωρητικά τουλάχιστον- είχε ακόμα, και μπάχαλο έγινε στο εσωτερικό του, και τη λέζα από τα σκληρά μέτρα θα συνεχίσει να την τρώει, κανονικά και με το νόμο. Επίσης, στο κόμμα, πλέον, τίθεται σαφώς θέμα ηγεσίας μετά τους τουλάχιστον ατυχείς χειρισμούς Παπανδρέου στο θέμα της συγκρότησης κυβέρνησης συνεργασίας. Ειλικρινά, δεν μου αρέσει και πολύ η ιδέα του Παπαδήμου ως πρωθυπουργού, για λόγους που χρειάζονται ειδικό ποστάκιο για να αναλυθούν, ωστόσο, θεωρώ ότι οι χειρισμοί Παπανδρέου -από την πρώτη στιγμή...- κατέστησαν την επιλογή αυτή ως αναπόφευκτη. Όμως, θεωρώ ότι η όλη πονεμένη ιστορία δίνει στο ΠΑΣΟΚ μια χρυσή ευκαιρία να αναστοχαστεί, να συζητήσει τις επιλογές και τα λάθη του, να αξιοποιήσει τις εμπειρίες του και να μετατραπεί, επιτέλους, σε ένα σοβαρό ευρωπαϊκό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Το ερώτημα, όμως, είναι αν αυτό μπορεί να γίνει υπό τις παρούσες συνθήκες. Θεωρώ πως, αν ο Παπανδρέου δηλώσει ότι κινεί τις διαδικασίες για αποχώρησή του και, ταυτόχρονα, εγγυηθεί την ενότητα του κόμματος και τη διαφάνεια στην εκλογή νέου προέδρου, τότε υπάρχει σαφώς ελπίδα το ΠΑΣΟΚ, όχι να αναβαπτιστεί, αλλά να μετατραπεί σε κάτι που ποτέ δεν ήταν: σε κόμμα αρχών και όχι προσώπων. Θα δούμε, αν και δεν πολυπιστεύω ότι ο George προτίθεται να αποχωρήσει έτσι απλά.

2. ΝΔ: μάλλον χαμένη. Μπορεί να επιτάχυνε τις διαδικασίες αποπομπής του Παπανδρέου από την εξουσία, ωστόσο, πλέον, ό,τι κι αν λέει, ό,τι κι αν κάνει ο Αντωνάκης, η συνευθύνη της για τη συνέχιση της μνημονιακής πολιτικής στη χώρα είναι αδιαμφισβήτητη. Συμμετέχει στη νέα κυβέρνηση με έξι στελέχη, εκ των οποίων τα δύ είναι οι αντιπρόεδροι του κόμματος, άλλα δύο ανήκουν στους εξ απορρήτων του Σαμαρά, ενώ τα τελευταία δύο δεν τα ξέρω καθόλου, ωστόσο, φαντάζομαι ότι δεν θα είναι τα ball boys του κόμματος. Κι όσο κι αν λέει ότι δε συμμετέχει με κοινοβουλευτικά στελέχη, όλοι αυτοί θα είναι υποψήφιοι στις επόμενες εκλογές (δεν ξέρω μόνο για τον Μουρμούρα, αλλά δεν το αποκλείω). Ταυτόχρονα, νομίζω ότι πλέον ο χρόνος των εκλογών δεν είναι καθόλου σίγουρος (όσο θα περνά ο καιρός και θα ανακαλύπτουμε τι πραγματικά πρέπει να κάνει η κυβέρνηση αυτή, τόσο ο χρόνος των εκλογών θα απομακρύνεται), ενώ, κατά την άποψή μου, το γεγονός της υπουργοποίησης Αβραμόπουλου -κυρίως- και Δήμα θα προκαλέσει νέες γκρίνιες στο κόμμα και θα ενισχύσει το προφίλ των δύο αυτών στελεχών. Τέλος, η ισχυρή παρουσία του ΛΑΟΣ στην κυβέρνηση ενδέχεται να δημιουργήσει εκ δεξιών ρεύμα από τη ΝΔ. Θα φανεί...

3. ΛΑΟΣ: ο μεγάλος κερδισμένος. Μέσα σε έντεκα χρόνια από την ίδρυσή του, γίνεται ισχυρός παίκτης στο πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας, αποκτά κυβερνητικό προφίλ, ενισχύει εκθετικά την αναγνωρισιμότητά του και προβάλλει ως "δύναμη λογικής και σταθερότητας" στο παραπαίων πολιτικό σύστημα της χώρας. Ο Καρατζαφέρης, παρά τις διαρκείς αντιφάσεις και πιρουέτες του, εμφανίζεται πολύ πιο "λογικός" από τα πρόσωπα που έως τώρα διεκδικούσαν την εξουσία, ενώ σας βάζω και στοίχημα ότι Άδωνις και Βορίδης θα αποδειχθούν πολύ πιο αποτελεσματικοί από πολλά προβεβλημένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Επίσης, αποκτά επίσημη εκπροσώπηση στα στρατά (μπρρρρρρρρ!!!) και, πάνω απ' όλα, ακυρώνει όλη τη ρητορική της ΝΔ εναντίον του για "εξαπτέρυγα" και τα συναφή, αφού και η ΝΔ συμμετέχει στο σχήμα και μάλιστα ενεργότατα. Να τους χαιρόμαστε, αλλά να χαιρόμαστε κι όλους όσοι έκαναν το παν για να τους φέρουν σε αυτή τη θέση.

4. ΚΚΕ: βραχυπρόθεσμα κέρδη. Βάρδα μην λειτουργήσει το κυβερνητικό σχήμα, γιατί το ΚΚΕ θα βρεθεί στην ίδια θέση που βρέθηκε όταν ο ΣΥΝ "έγραφε" 18άρια και 20άρια στις δημοσκοπήσεις. Το ΚΚΕ πάσχει από το αιώνιο πρόβλημά του: κάνει σωστές αναλύσεις, αλλά χάνεται στο διά ταύτα. Πολύς κόσμος θα συμφωνήσει μαζί του στις εκτιμήσεις του για τη νέα κυβέρνηση, ωστόσο το γεγονός ότι δεν προσφέρει εναλλακτική θα του χρεωθεί, όπως επίσης και το γεγονός ότι διά της μη συμμετοχής του επέτρεψε στο ΛΑΟΣ να αποκτήσει δεσπόζουσα θέση. Κι όσο κι αν κινητοποιηθεί το ΠΑΜΕ, οι εντυπώσεις της απούσας αριστεράς δεν θα σβήσουν εύκολα.

5. ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ: όπως ΚΚΕ, ίσως και χειρότερα, καθώς τους λείπει η "στιβαρή" και "καθαρή" γραμμή του Περισσού. Θεωρώ ότι εύχονται αυτή η κυβέρνηση να μη μακροημερεύσει, ειδάλλως τους βλέπω ακόμα και εκτός Βουλής.

6. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ: χεστήκαμε και η βάρκα γέρνει. Η παρουσία της σε μια κυβέρνηση συνεργασίας θα της έδινε πόιντς, ενώ η απουσία της τη βάζει στο ίδιο καζάνι με ΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ, που ως κομματικές οντώτητες είναι πιο ισχυρές από αυτήν. Άσε που, με την παρουσία της, θα μπορούσε να παίξει και κάποιο ρόλο "συνείδησης" σε μια κυβέρνηση που είναι εμφανές ότι δεν θα διστάσει να περάσει τα πλέον οδυνηρά μέτρα σε λογική ΤΙΝΑ. Και μην ακούσω μαλακίες περί "αριστερού άλλοθι" και τα συναφή: η μαγκιά είναι να συμμετέχεις και να διαμορφώνεις, στην απέξω κι εγώ ξέρω να φωνάζω.

7. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ: η αδικημένη, καθώς είναι προφανές ότι ο Αντωνάκης έθεσε βέτο στη συμμετοχή στελεχών της στην κυβέρνηση. Ενδεχομένως, πάντως, αυτό να της βγει σε καλό, αφού οι Έλληνες είναι πονοψυχιάρηδες μπροστά στην αδικία. Θα φανεί από εδώ και πέρα.

8. ΛΟΙΠΕΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ: πλην Οικολόγων - Πράσινων που έκαναν και πέντε σοβαρές παρεμβάσεις - παρατηρήσεις, όλοι οι άλλοι εκεί που ήσαντε, εκεί παραμένουν. Ουδεμία έκπληξις που λέει κι ο Σαββόπουλος.

9. ΛΑΟΣ/ΠΟΛΙΤΕΣ/ΜΑΖΑ/κλπ: ο συνήθης χαμένος, τώρα και με διακομματική συμφωνία. Πώς τό'λεγε ο Αρσένης; "Μήτσο, χάσαμε...". Ή, "μονά-ζυγά, μας τα πέρνουν".