Επανάληψις, μήτηρ φθοράς

Φίλος, πολιτικός επιστήμονας με καλές σπουδές και sympa βιογραφικό, πρόσφατα τά'χε πάρει στο κρανίο με τους πολιτικούς ηγέτες της χώρας. Ειδικά με τον Καραμανλή, έβγαζε αφρούς απ' το στόμα: "Αν ήμουν στη θέση του, θά'χα διώξει όλο το επικοινωνιακό μου team και όλους όσοι μου γράφουν ομιλίες", έλεγε ο φίλος οργισμένος. Κάτι η φυσική μου περιέργεια, κάτι η ρακή που κουτσοπίναμε, τον ρώτησα τι εννοεί.

Η απάντησή του ήταν πολύ απλή: το τελευταίο διάστημα ο Καραμανλής μοιάζει με κολλημένο δίσκο. Όπου κι αν πάει, όπου κι αν βρεθεί επαναλαμβάνει ΤΑ ΙΔΙΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΡΑΓΜΑΤΑ (τα κεφαλαία για να δείξω ότι ο φίλος ύψωσε τη φωνή του...) ΣΤΑ ΙΔΙΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΟΜΙΛΙΩΝ ΤΟΥ, ΜΕ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΛΕΞΕΙΣ! ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ ΟΥΤΕ ΚΟΜΜΑ! ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ ΟΥΤΕ ΥΦΟΣ! ΟΛΑ ΙΔΙΑ! (ακολούθησε ένα μινι-παραλήρημα, το οποίο και λογοκρίνω για την προστασία των αθώων).

Στην εύλογη απορία μου, δε, γιατί αυτό που κάνει ο Καραμανλής είναι λάθος, μου εξήγησε ότι, άλλο πράγμα είναι το ξεκάθαρο μήνυμα που ένας πολιτικός ηγέτης θέλει να στείλει στην κοινωνία ή στους ψηφοφόρους του, κι άλλο η απλή επανάληψη τυποποιημένων λέξεων και φράσεων διαρκώς και διαρκώς, ad nauseum. Το πρώτο μπορεί να γίνει με διάφορα μέσα και με τη χρήση διαφόρων λεκτικών τρόπων και μεθόδων. Το δεύτερο επί της ουσίας δείχνει πολιτική τεμπελιά και άρνηση να δουλευτεί το μήνυμα: μετατρέπεται σε σανό και δίνεται χύδην στα μηρυκαστικά-πολίτες, μπας και πειστούν.

Ο φίλος συμπλήρωσε ότι ο Καραμανλής φθείρει ένα πολύ ενδιαφέρον μήνυμα-εγχείρημα, επαναλαμβάνοντάς το απαράλλαχτο σε κάθε δημόσια ομιλία του. Ενώ το μήνυμα για ανάγκη ευρείας συναίνεσης στην ακολουθούμενη πολιτική για την αντιμετώπιση της κρίσης είναι ένα δυνατό και ουσιώδες μήνυμα, έτσι όπως το διαχειρίζεται επικοινωνιακά ο Καραμανλής και οι συν αυτώ, καταλήγει να ακούγεται: α) ως μια προετοιμασία δικαιολογίας για ό,τι θα επακολουθήσει ("κάνω εκλογές γιατί δεν είχα συναίνεση", "απέτυχα στις προβλέψεις μου γιατί δεν είχα συναίνεση" και άλλες τέτοιες αηδίες) και β) ως άλλο ένα τρικ για να αντιμετωπιστούν οι κυβερνητικές και εσωκομματικές ανεπάρκειες της ΝΔ.

Συμφωνώ απόλυτα με το φίλο. Το μόνο που θα ήθελα να συμπληρώσω είναι ότι ο Καραμανλής ανέκαθεν έτσι ήταν: τα δύσκολα πάντα τον απωθούσαν και πάντα επέλεγε τον ευκολότερο δρόμο για να πορευτεί. Εκχωρώντας ουσιαστικές εξουσίες σε τρίτους (π.χ. Ρουσόπουλο, Σουφλιά), ο ίδιος απλώς φρόντιζε σε τακτά χρονικά διαστήματα να επαναλαμβάνει το μήνυμα-γεύση της εβδομάδας που του παρείχαν οι γύρω του ("νταβατζήδες", "ρετιρέ", "μεταρρυθμίσεις", "χρήσιμος παρά ευχάριστος", "συναίνεση και υπευθυνότητα" κλπ κλπ), χωρίς να πολυζαλίζεται για τις "λεπτομέρειες". Άλλωστε, αν ήταν διαφορετικός, τότε θα μιλούσαμε για έναν άλλο πρωθυπουργό, ενός άλλου κόμματος, σε μια άλλη χώρα, σε άλλη ήπειρο, σε άλλο πλανήτη, σε άλλο σύμπαν...