Ανεβαίνοντας στο φως

Ξέρετε πώς θα ακουγόταν ο Nick Cave και οι Bad Seeds αν δεν είχαν αποφασίσει να μετατραπούν σε pop icons και να κάνουν τη μουσική τους πιο εύπεπτη και πιο κατάλληλη για ευρύτερη κατανάλωση; Ξέρετε πώς θα ήταν η μουσική αυτού του συγκροτήματος αν είχαν αποφασίσει να συνεχίσουν το δρόμο που είχαν πάρει με το "The Firstborn Is Dead"; Θα ήταν ακριβώς όπως το τρίτο κομμάτι -με τίτλο "Divine"- του δίσκου "Ample Fire Within" που κυκλοφόρησε φέτος το νέο project του 50% των Sunn0))), του Greg Anderson και του Gentry Densley των Iceburn, υπό το όνομα Ascend: ένα blues σπρωγμένο στα άκρα, μινιμαλιστικό και άγριο, με τον Gentry να μουγκρίζει τους στίχους σαν έναν Nick Cave που έχει προ πολλού περάσει τα όρια της ψύχωσης.

Η αλήθεια είναι, πάντως, ότι οι Ascend δεν είναι blues. Αντιθέτως, αποτελούν άλλο ένα on the edge σχήμα που πειραματίζεται με την heavy μουσική, τα drones, το ambient, γενικά με τη δύναμη του ενισχυτή και τη λατρεία του Anderson και του Densley για παράξενα μείγματα όλων αυτών των ειδών (και κά'να-δυο επιπλέον που κατά πάσα πιθανότητα μου διαφεύγουν αυτή την ώρα). Το "Ample Fire Within", πάντως, αποτελεί κατά την άποψή μου μια καλή εισαγωγή για όποιον ενδιαφέρεται για πιο ακραίες μουσικές εκφράσεις, αλλά δεν θέλει να πέσει με τη μία στα βαθιά. Η μουσική είναι αργή, όμως, έχει σαφή "ροκ" στοιχεία (ντραμς, σόλο κιθάρας, φωνητικά, κλπ) και δεν είναι όπως τα πιο "άμορφα" κομμάτια, π.χ. των Earth ή των Sunn0))).

Με εξαιρετικές συμμετοχές, όπως του Kim Thayil των Soundgarden, του πολυοργανίστα Steve Moore, του "ιστορικού" vokillist Attila Csihar, του Bill Herzog των Sweet Hereafter και του Randall Dunn, ο δίσκος έχει μια εξαιρετική πολυμορφία και, παρά τον εμφανή πειραματικό του χαρακτήρα, είναι αρκετά "σχηματοποιημένος", ώστε να μην τρομάζει όσους θέλουν τη μουσική τους "εντός ορίων". Βεβαίως, οι Ascend δεν είναι μουσική για όλο τον κόσμο, ούτε για όλες τις ώρες. Όμως, είμαι βέβαιος ότι για τις πιο περιπετειώδεις ψυχές, είναι ό,τι πρέπει...