Ρε, λες;... Α, μπα... Ή, μήπως...;

Δεν θα σας κουράσω με το να επαναλάβω τι συνέβη σε αυτή τη χώρα, όπου ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα, από την Παρασκευή το απόγευμα -οπότε και τελείωσε η συνέντευξη των τροϊκανών (θέμουσχωραμε...)- ως και σήμερα. Όποιος δεν είναι χαμένος στην έρημο της Αυστραλίας, ή σε κάποιο αντίστοιχα απομονωμένο σημείο του πλανήτη, δεν μπορεί, θα αισθάνθηκε τα κύματα ιερής οργής που προκάλεσε το θράσος και το ιταμό ύφος των κ.κ. Τόμσεν, Ντερούζ και Μαζούχ, που, στην τελική, ποιοι είναι αυτοί οι τύποι και μας διατάζουν; Σωστά; Ωραία, πάμε παρακάτω.

Παρακολουθώντας τα τεκταινόμενα και αδιαφορώντας για τις κραυγές, θεωρώ ότι δύο πράγματα μπορεί να συνέβησαν και να λειτούργησαν ως θρυαλλίδα για να ξεσπάσει αυτός ο -εν πολλοίς αδικαιολόγητος- χαμός. Είτε η κυβέρνηση είχε συμφωνήσει με την τρόικα (θέμουσχωραμε...) για ένα ευρύ πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων/πωλήσεων και απλώς σπάστηκε που οι τύποι αυτοί το είπαν πρώτοι, είτε οι τροϊκανοί (θέμουσχωραμε...) της την έκαναν, για λόγους τσαντίλας και "εκδίκησης". Πίστεύω, μάλιστα, ότι συμβαίνουν και τα δύο ταυτοχρόνως.

Δηλαδή, υπάρχει σαφώς πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων/πωλήσεων. Προφανώς, η έκτασή του δεν φθάνει -δεν μπορεί...- τα 50 δισ., ωστόσο, επίσης προφανώς, κάποια κομμάτια κρατικής περιουσίας θα πωληθούν/εκποιηθούν/μετοχοποιηθούν/αξιοποιηθούν/δενξερωτιάλλο, ώστε να μικρύνει το μέγεθος του κράτους. Το αν αυτό είναι καλό ή κακό είναι μεγάλη συζήτηση (για τα πρακτικά, να πω ότι γενικώς θεωρώ ατυχείς τις αποκρατικοποιήσεις στρατηγικών για τη χώρα τομέων, όπως η ενέργεια, η γη ή οι επικοινωνίες). Όμως, το ζήτημα, εδώ, είναι γιατί οι τροϊκανοί (θέμουσχωραμε...) προχώρησαν στην ανακοίνωση του προγράμματος αυτού και γιατί το έκαναν με τον τρόπο που το έκαναν. Διότι, εγώ διέκρινα νεύρα. Πολλά νεύρα.

Fast backwards, δυο μήνες πριν: όλα τα ρεπορτάζ ανέφεραν ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή υλοποίησης του μνημονίου. Ότι η τέταρτη δόση, ύψους 15 δισ. κάθε άλλο παρά εξασφαλισμένη είναι. Ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να τρέξει για να κάνει μέσα σε δύο μήνες όσα δεν έκανε επί χρόνια. Και ότι, αν δεν τα καταφέρει, υπάρχει ορατός κίνδυνος να σταματήσει η ροή χρημάτων από το μηχανισμό στήριξης και η Ελλάδα να κηρύξει στάση πληρωμών. Και τώρα; Τώρα, εδώ και περίπου δύο εβδομάδες τα ίδια ΜΜΕ που κινδυνολογούσαν και προειδοποιούσαν για τα δεινά που έρχονται, μας έλεγαν περίπου ότι η δόση είναι εξασφαλισμένη από τα πριν. Χωρίς οι τροϊκανοί (θέμουσχωραμε...) να έχουν προχωρήσει σε αναλυτική εξέταση της πορείας του μνημονίου και της ελληνικής οικονομίας. What the fuck, που λεν και στο χωριό του Αλογοσκούφη.

Λοιπόν, the fuck είναι ότι πιστεύω ότι το κομμάτι του μνημονίου που αφορά στις δόσεις προς την Ελλάδα έχει φύγει από τα χέρια της τρόικας (θέμουσχωραμε...) και, πλέον, αποτελεί αντικείμενο αμιγώς πολιτικής διαχείρισης. Με απλά λόγια, αν δεν κάνουμε κάτι ΠΟΛΥ χοντρο, τα λεφτά θα εκταμιεύονται και οι τροϊκανοί (θέμουσχωραμε...) θα είναι υποχρεωμένοι να εγκρίνουν την εκταμίευση των δόσεων. Και ερωτώ: αν ήσουν, καλέ μου αναγνώστη, ο Servaas Deroose, είχες έρθει στην Ελλάδα με δύναμη ζωής και θανάτου επί των υποκειμένων σου και, ξαφνικά, το κλίμα άλλαζε και οι προϊστάμενοί σου σου έλεγαν, κοίτα να δεις, 'νταξει, θα τους ελέγχεις, αλλά τις δόσεις θα τις εγκρίνεις όπως και νά'χει, ε, δεν θα τά'παιρνες στο κρανίο;

Δε θά'λεγες, τόσο καιρό με βάζετε να την παλεύω με το μπουρδέλο ελληνικό δημόσιο, με την Κατσέλη, με το Χρυσοχοΐδη, με το Σαμαρά, τόσο καιρό με βάζετε να προσπαθώ να αποκρυπτογραφήσω το απολύτως χαοτικό σύστημα που ονομάζεται ελληνική οικονομία, τόσο καιρό με βάζετε να τους ελέγχω και να τους προτείνω πράγματα και τώρα μου λέτε ότι, επί της ουσίας, η γνώμη μου δεν μετράει; Ότι τα τακιμιάσατε με την ελληνική κυβέρνηση και ο ρόλος μου είναι σχεδόν διακοσμητικός; Τώρα θα σας δείξω εγώ. Και έγινε ό,τι έγινε. Να θυμίσω, δε, ότι η πρώτη αντίδραση της ΝΔ ήταν να πει ότι, να, ρε, η τρόικα (θέμουσχωραμε...) έρχεται στα λόγια μας, ενώ η κυβέρνηση δεν έλεγε τίποτα.

Πέραν της -όποιας...- πλάκας, θεωρώ ότι στη συγκεκριμένη φάση, όπου η Ευρώπη συζητά για επιμηκύνσεις χρόνων αποπληρωμής δανείων και για μείωση επιτοκίων και για ελεγχόμενες αναδιαρθρώσεις χρεών υπερχρεωμένων χωρών και μόνιμους μηχανισμούς αντιμετώπισης κρίσεων, δηλαδή, συζητά πολιτικά και όχι αμιγώς τεχνοκρατικά για το τι θα γίνει για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους, εκ των πραγμάτων ο ρόλος της τρόικας (θέμουσχωραμε...) μικραίνει και γίνεται λιγότερο κρίσιμος για τις όποιες εξελίξεις στην Ελλάδα. Πιστεύω, δε, ότι γι' αυτόν ακριβώς το λόγο και η αντίδραση της κυβέρνησης στη συνέντευξη των τροϊκανών (θέμουσχωραμε...) ήταν τόσο καθυστερημένη: ήταν περισσότερο αποτέλεσμα εσωτερικών επικοινωνιακών τακτικών και λιγότερο πολιτικής/οικονομικής ουσίας.

Να επαναλάβω, για να μην παρεξηγηθώ: πρόγραμμα εκποίησης κρατικής περιουσίας υπάρχει και ο Παπακωνσταντίνου έχει ζητήσει διάλογο με τα κόμματα για το λεγόμενο "μνημόνιο 4", στο οποίο περιλαμβάνεται αυτό το πρόγραμμα. Ωστόσο, είμαι σχεδόν πεπεισμένος ότι η όλη βαβούρα έγινε επειδή οι τροϊκανοί τσαντίστηκαν που τους έχουν μπαϊπασάρει πολιτικά και όχι για την ουσία του πράγματος. Μπορεί να κάνω και λάθος. Τι να πω...